Bana İstanbul’un merkezi neresi diye sorsanız, hiç tereddüt etmeden Boğaz’ı derdim. İstanbul ne demek biliyor musunuz?
İstanbul, Sarayburnu’nun akşam saatlerinde kıyıya sinen sisi görüp ağzını açık bırakmak demektir. Martıların simit kavgası yaparken bağırışlarını duymak demektir. Boğaz köprüsünü izlerken dalınca anılarını tekrar yaşamak demektir. İstanbul, boğazın kokusunu çekebilmek için son nefesini dahi kullanabilmek, o havayı alınca da kendini şanslı sayabilmek demektir. Şairlerin burası için niye binlerce şiir yazdığını anlayabilmek demektir. Boğazın ortasında, güneşin batışını seyrederken hayal kurmak demektir. İstanbul, vapura binince Eminönü’ne bakıp hayran olmak demektir. Boğazın, bir gün durgun olacağını umutsuzca beklemek demektir. Galata Köprüsü’nün altından geçerken gürültüyü duymak, karanlığı yaşamak, “Adamlar yapıyor abi” diyebilmektir.