Rol yapmak için geç kaldım ama “geç olsun, güç olmasın” düşüncesiyle ve “zararından neresinden dönersen kârdır” mantığıyla oyuncu olma vaktinin geldiğini düşünüyorum. Tabi bazı gerçekler de unutulmayacak veya hiçe sayılmayacak kadar derin.
Nedir o derin olan gerçekler? Bunlar kişiliğimin temeline imza atmış ve silinemeyecek kadar yapışkan, kaldırılamayacak kadar ağır. Nitekim ben de bu durumdan hoşlanmıyorum ama kendime de yediremiyorum. Aslında hoşlanıyordum fakat her seferinde katlanan, her farklı olayda fark ettiğim yanlışları bir şekilde durdurmam gerekiyordu. Karakterime yönelik, onun aleyhine olan eksiklikleri değiştirmem gereken günü bekliyordum; nihayet o gün, bugün.
Kanun olmadan eğitim de olmaz. 