artık hayatımın her safhasına yerleşmiş. Zaten millet olarak gerçek hayatı bırakıp bilgisayara kök salan birer okuyucuyuz, hayatımızın anlamı bilgisayar olunca "Bu tamamen sanal bir dünyadır" söylemleri falan da ortadan kaldırılıyor zamanla doğal olarak.
Ama yakınmam, sitemim buna değil. Zaten, ben de bilgisayarda çok zaman harcıyorum ama sırf birilerine havam olsun diye, etraftakiler de beni kendilerinden biri olarak görsün, beni her ortama ayak uyduran ve sempatik bilsin diye sahte imajların altına yatıp insandaki gerçekçi duyguyu ve hissiyatı saklamıyorum. Mesajımın sonunda bulunan eşittiri ve parantezi koyup boş ifadelere sığınmıyorum.
Duvarına, "sırf" farklı görünsün diye anlamıyorum, ölüyorum, boş, öylesine, bilmiyorum tarzı şeyler yazanlar... İnsani ilişkilerin bittiğine işaret eden "off tamam hadi by cnm" diye mesaj gönderenler... Hele bir de "anlayan anlar" ya da "anlayana" kelimelerini kullanıp, az önce yazdığı, gördüğü şeyin ne olduğunu kendisi de tam olarak kestiremese de çaktırmamak için kestirip atanlar falan... Sıkıldım işte o tiplerden!
Gösteriş dünyasına dönmüşüz, gösteri yapıyoruz, her gün gösteri yaşıyoruz ama belki de farkında değiliz. Sanki "canım" veya "güle güle" yazacağın yerde "jnm" veya "by" yazsan insanlar sana farklı gözüyle bakacak, sanki sen toplum dışından gelmişsin ve yadırganılacak kişi olmuşsun da seni dışlayacaklar. İmla kurallarını saymıyorum zaten o biraz zahmetlidir diye mazeretimiz hazırdır zaten, onu kabullenirim. Sıkıldım'la başlayan ve sonu genelde hayattan, aşktan veya acıdan dem vuran kelimelerle biten o gereksiz ve albenili yazılardan sıkıldım. Vallahi sıkıldım.
Özentiliğin kol gezdiği bir zamanda yaşıyoruz. 3 tane resmin paintle yan yana getirilip "Ölümüne kanqayız" diye atıp tutan kişileri artık normal yargılıyoruz. Yukarı çaprazdan çekilip yüzünü göstermeye korkan insanların fotoğraflarını beğeniyoruz artık. Dışarıda görsen; kılıbık diyeceğin çocuğun, aptal diyeceğin kızın fotoğraflarını yayınlıyoruz. ş, ç, i, v'nin zamanla kaybolduğu bir zamana sürükleniyoruz. Ya'nın arasına h koyan, v yerine w, k yerine q yazan kişilerle takılıyoruz.
Bulunduğum yaş ortalamasından kaynaklanıyor olsa gerek ergen gençlerin tavırlarından da bıktım. Asi, vurdumduymaz, umurumda değil tavırlar. Alem buysa kral benimciler ya da alayına giderimcilerden fazlasıyla sıkıldım artık. Bitsin bu! Ben kimseyi takmam, kafama taktığım kadar; ne olursa olsun umurumda değil havaları yapan ve gündelik hayatında kendi çevresinde dönen, sadece etrafındaki insanlara ve Facebook'ta paylaşımlarını gören arkadaşlarına hava atmak için uğraşan ve kendini bu uğurda kasan sorunlu ergenlerin yaptıklarından nefret ediyorum ben. O halleri gözümün önüne geldikçe hem gülüyorum, hem üzüleyim mi, güleyim mi karar veremiyorum.
Oldukça saçma ve gereksiz çünkü bu yapılanlar. Niye ben gerçek kimliğimi saklayayım? Niye başkalarına düşünmediğim veya istemediğim halde o fikirleri sunayım? Niye birilerine gerçek düşüncelerimi ve deneyimlerimi göstermeyeyim? "Ben buyum arkadaş" niye demeyeyim? Niye demeyesin gençlik? Çevrene hava atmak ya da onların senden biri gibi olduğunu kanıtlamak için bunları yapasın?
"Hepimiz robotlaşıyoruz" veya "sanal hayattan çıkamıyoruz" sözlerinin kayboldukları yere götürmüyorum kimseyi. Türkçe oldu Turkche bilmem ne de demiyorum. Özentilik yapan ve sahte duygularla yaşayan insanlardan ve onların lanet gösterişlerinden sıkıldım diyorum ben! Yapmayın artık. İstemiyorum. Görmek, okumak hem zarar veriyor bana, hem de rahatsız oluyorum. Bu tür düşüncelerle falan yaşamak istemiyorum. Sıkıldım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder